- 38
- 6 267 793
Hayinf
Приєднався 21 жов 2008
Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա,
Սուրբ հացը մեր սեղանի,
Մեր հոգու կանչն է արդար
Ու համը մեր բերանի:
Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան,
Մեր կշիռն աշխարհի մեջ,
Նա աղն է մեր ինքնության,
Էության խորհուրդը մեր:
Մեր լեզուն արյունն է մեր,
Արյունից ավելի թանկ,
Մեր բուրմունքն ու գույնն է մեր,
Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք:
Նա պիտի մեր առաջին
Ու վերջին սերը լինի,
Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում,
Որ այսքան մերը լինի:
Սուրբ հացը մեր սեղանի,
Մեր հոգու կանչն է արդար
Ու համը մեր բերանի:
Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան,
Մեր կշիռն աշխարհի մեջ,
Նա աղն է մեր ինքնության,
Էության խորհուրդը մեր:
Մեր լեզուն արյունն է մեր,
Արյունից ավելի թանկ,
Մեր բուրմունքն ու գույնն է մեր,
Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք:
Նա պիտի մեր առաջին
Ու վերջին սերը լինի,
Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում,
Որ այսքան մերը լինի:
Հովհաննես Թումանյան "Լոռեցի Սաքոն" Կարդում է Սոս Սարգսյանը
Լոռեցի Սաքոն
I
Էն Լոռու ձորն է, ուր հանդիպակաց
Ժայռերը՝ խորունկ նոթերը կիտած՝
Դեմ ու դեմ կանգնած, համառ ու անթարթ
Հայացքով իրար նայում են հանդարտ։
Նըրանց ոտքերում՝ գազազած գալի՝
Գալարվում է գիժ Դև-Բեդը մոլի,
Խելագար թըռչում քարերի գըլխով,
Փըրփուր է թըքում անզուսպ երախով,
Թըքում ու զարկում ժեռուտ ափերին,
Փընտրում է ծաղկած ափերը հին-հին,
Ու գոռում գիժ-գիժ.
― Վա՜շ-վի՜շշ, վա՜շ-վի՜՜շշ․․․
Մութ անձավներից, հազար ձևերով,
Քաջքերն անհանգիստ՝ հըտպիտ ձայներով
Դևի հառաչքին արձագանք տալի,
Ծաղրում են նըրա գոռոցն ահռելի
Ու կըրկնում են գիժ-գիժ․
― Վա՜շ-վի՜շ, վա՜շ-վի՜՜շ․․․
Գիշերը լուսնի երկչոտ շողերը
Հենց որ մըտնում են էն խավար ձորը՝
Ալիքների հետ խաղում դողալով,
Անհայտ ու մռայլ մի կյանքի գալով՝
Ոգի է առնում ամեն բան էնտեղ,
Շընչում է, ապրում և մութն և ահեղ։
Էն տախտի վըրա աղոթում մի վանք։
Էն ժայռի գըլխին հըսկում է մի բերդ,
Մութ աշտարակից, ինչպես զարհուրանք,
Բուի կըռինչն է տարածվում մերթ-մերթ,
Իսկ քարի գլխից, լուռ մարդու նման,
Նայում է ձորին մի հին խաչարձան։
II
Էն ձորի միջին ահա մի տընակ։
Էնտեղ այս գիշեր Սաքոն է մենակ։
Հովիվ է Սաքոն, ունի մի ընկեր.
Սատանի նման՝ նա էլ էս գիշեր
Գընացել է տուն։ Սարերի չոբա՜ն―
Գյուղիցը հեռու, հազար ու մի բան,
Ով գիտի՝ պարկում շընալի՞ր չըկար,
Ա՞ղ էր հարկավոր ոչխարի համար,
Ուզեց զոքանչի ձըվածե՞ղ ուտել,
Թե՞ նըշանածին շատ էր կարոտել―
Ոչխարը թողել՝ գնացել է տուն։
Այնինչ՝ համկալը հենց առավոտը
Դեպի սարերը քշեց իր հոտը։
Ու Սաքոն անքուն,
Թաց տըրեխները հանել է, քերել,
Գուլպան բուխարու վըրա կախ արել
Ու թինկը տըվել,
Մեն- մենակ թըթվել։
III
Թեկուզ և մենակ լինի փարախում,
Աժդահա Սաքոն ընչի՞ց է վախում։
Հապա մի նայի՛ր հըսկա հասակին,
Ո՜նց է մեկնըվել։ Ասես ահագին
Կաղնըքի լինի անտառում ընկած։
Իսկ եթե տեղից վեր կացավ հանկարծ,
Գըլուխը մեխած մահակը ձեռին՝
Ձեն տարավ, կանչեց զալում շըներին
Ու բիրտ, վայրենի կանգնեց, ինչպես սար,
Էնժամ կիմանաս, թե ընչի համար
Թե՛ գող, թե՛ գազան, հենց դատարկ վախից,
Հեռու են փախչում նըրա փարախից։
Ու իրեն նըման իրեն ընկերներ
Ապրում են սիրով երեխուց ի վեր։
Աստծու գիշերը գալիս են հանդեն,
Փետ են հավաքում, վառում են օդեն,
Շըհուն ու պըկուն խառնում են իրար,
Ածում են, խաղում, խընդում միալար․․․
IV
Բայց խուլ ու խավար օդում էս գիշեր
Մենակ է Սաքոն ու չունի ընկեր։
Բուխարու կողքին լուռ թինկը տըված
Մըտածում է նա․․․ ու մին էլ հանկարծ,
Որտեղից որտեղ, էն ձորի միջին
Միտն եկան տատի զըրույցները հին․․․
Միտն եկան ու մեր Սաքոն ակամա
Սկսավ մըտածել չարքերի վըրա,
Թե ինչպես ուրախ խըմբով միասին,
Ծուռը ոտներով գիշերվան կիսին,
Թուրքերի կանանց կերպարանք առած,
Երևում են միշտ միայնակ մարդկանց․․․
Կամ ինչպես քաջքերն այրերի մըթնից,
Երբ նայում է մարդ քարափի գըլխից
Կամ թե ուշացած անցնում է ձորով,
Խաբում են, կանչում ծանոթ ձայներով,
Ու մարդկանց նըման խընջույք են սարքում,
Զուռնա են ածում, թըմբուկ են զարկում․․․
Ու տատի խոսքերն անցյալի հեռվից
Ուրվաձայն, երկչոտ հընչեցին նորից.
― Կասեն՝ Սաքո՛, մեզ մոտ արի,
Արի՛ մեզ մոտ հարսանիք.
Տե՜ս, ինչ ուրախ պար ենք գալի,
Սիրուն ջահել հարսն-աղջիկ։
Ինձ մոտ արի՝ ձվածեղ անեմ․․․
Ինձ մոտ արի՝ բըլիթ տամ․․․
Ես քո հոքիրն․․․ ես քո նանն եմ․․․
Ես էլ ազիզ բարեկամ․․․
Սաքո՜, Սաքո՜, մեզ մոտ արի,
Էս աղջիկը, տե՜ս ինչ լավն ա․․․
Տե՜ս, ինչ ուրախ պար ենք գալի,
Տարա-նի-նա՜․․․ տարա-նա-նա՜՜․․․
Ու խոլ պատկերներ տըգեղ, այլանդակ,
Անհեթեթ շարքով, խուռներամ, անկարգ,
Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց
Երևութք եղան, անցնում են կամաց,
Խավար ու դանդաղ, ըստվերների պես,
Չար ժըպիտներով ժանտ ու սևերես․․․
V
Սրընթաց պախրա՞, թե գայլ գիշատիչ
Շեշտակի անցավ փարախի մոտով,
Այծյա՞մը հանկարծ մոտակա ժայռից
Անդունդը մի քար գըլորեց ոտով,
Գիշերվան հովից տերև՞ն էր դողում,
Երկչոտ մուկի՞կը վազեց պուճախում,
Թե՞ ոչխարների թույլ մընչոցն էր այն,―
Սաքոյին թըվաց, թե մի ոտնաձայն
Եկավ ու կանգնեց փարախի վըրա,
Կանգնեց ու լըռեց․․․
Ականջ դըրավ նա․․․
VI
― Ո՞վ հող թափեց բուխուրակից․
Էն ո՞վ նայեց լիսածակից․․․
Էս ո՞վ կըտրից անցավ թեթև,
Շունչ է քաշում դըռան ետև․․․
― Ո՞վ ես, էհե՜յ․․․ ի՞նչ ես անում.
Ի՞նչ ես լըռել, ձեն չես հանում․․․
Պատասխան չըկա․ լըռության միջում
Ձորագետն է միայն մըրափած վըշշում։
― Հա՜, իմացա, Գեվոն կըլնի․
Իմ շան ահից ո՞վ սիրտ կանի․․․
Վախեցնում է․․․ հա՛, հա՛, հա՛, հա՛․․․
― Գևո՜՜․․․
Ձեն - ձուն չկա։
Միայն ահավոր լըռության միջում
Ձորագետն է խուլ, մըրափած վըշշում։
Եվ ո՞վ կըլինի զարթուն այս ժամին․
Քընած է աշխարհ, քընած է քամին․
Անքուն չարքերը չեն միայն քընած,
Վըխտում են ուրախ՝ ձորերը բըռնած,
Խավարում կազմած դիվական հանդես,
Վազում, վազվըզում ըստվերների պես,
Մինչև որ մենակ մի մարդ կըգըտնեն,
Ճիչով-քրքիջով․․․ փարախը մտնեն․․․
Աչքերը հանգչող կըրակին հառած՝
Ծանըր է շնչում հովիվն ահառած,
Ու վայրի հոգին լեռնական մարդու
Ալեկոծում է կասկածն ահարկու։
― Չէ՛, քամին էր էն․.. էն գիլի շըվաք․․․
Էն աստղերն էին աչքերի տեղակ,
Որ լիսածակից ներս էին ընկել․․․
Ուզում էր վերև մըտիկ տա մեկ էլ՝
Ու սիրտ չի անում։
Ականջ է դընում․․․
Գալիս են կըրկին թեթև, կամացուկ
Դըռան ետևից փըսփըսում ծածուկ.
― Էստեղ է նա,
Հա՛, հա՛, հա՛, հա՛․
Տե՛ս-տե՛ս, տե՛ս-տե՛ս․
Նայիր էսպե՜ս,
Մըտիկ արա՜,
Հա՛, հա՛, հա՛, հա՛․․․
Սաքոն շարժվեց փըշաքաղած,
Դեպի շեմքը նայեց, դողաց․․․
Շըրը՛խկ․․․ հանկարծ դուռը բացվեց,
Թուրք կանանցով տունը լըցվեց,
Տունը լըցվեց թուրք կանանցով,
Ճիչ-գոռոցով, հըռհըռոցով․․․
.....
hy.wikisource.org/wiki/Լոռեցի_Սաքոն
I
Էն Լոռու ձորն է, ուր հանդիպակաց
Ժայռերը՝ խորունկ նոթերը կիտած՝
Դեմ ու դեմ կանգնած, համառ ու անթարթ
Հայացքով իրար նայում են հանդարտ։
Նըրանց ոտքերում՝ գազազած գալի՝
Գալարվում է գիժ Դև-Բեդը մոլի,
Խելագար թըռչում քարերի գըլխով,
Փըրփուր է թըքում անզուսպ երախով,
Թըքում ու զարկում ժեռուտ ափերին,
Փընտրում է ծաղկած ափերը հին-հին,
Ու գոռում գիժ-գիժ.
― Վա՜շ-վի՜շշ, վա՜շ-վի՜՜շշ․․․
Մութ անձավներից, հազար ձևերով,
Քաջքերն անհանգիստ՝ հըտպիտ ձայներով
Դևի հառաչքին արձագանք տալի,
Ծաղրում են նըրա գոռոցն ահռելի
Ու կըրկնում են գիժ-գիժ․
― Վա՜շ-վի՜շ, վա՜շ-վի՜՜շ․․․
Գիշերը լուսնի երկչոտ շողերը
Հենց որ մըտնում են էն խավար ձորը՝
Ալիքների հետ խաղում դողալով,
Անհայտ ու մռայլ մի կյանքի գալով՝
Ոգի է առնում ամեն բան էնտեղ,
Շընչում է, ապրում և մութն և ահեղ։
Էն տախտի վըրա աղոթում մի վանք։
Էն ժայռի գըլխին հըսկում է մի բերդ,
Մութ աշտարակից, ինչպես զարհուրանք,
Բուի կըռինչն է տարածվում մերթ-մերթ,
Իսկ քարի գլխից, լուռ մարդու նման,
Նայում է ձորին մի հին խաչարձան։
II
Էն ձորի միջին ահա մի տընակ։
Էնտեղ այս գիշեր Սաքոն է մենակ։
Հովիվ է Սաքոն, ունի մի ընկեր.
Սատանի նման՝ նա էլ էս գիշեր
Գընացել է տուն։ Սարերի չոբա՜ն―
Գյուղիցը հեռու, հազար ու մի բան,
Ով գիտի՝ պարկում շընալի՞ր չըկար,
Ա՞ղ էր հարկավոր ոչխարի համար,
Ուզեց զոքանչի ձըվածե՞ղ ուտել,
Թե՞ նըշանածին շատ էր կարոտել―
Ոչխարը թողել՝ գնացել է տուն։
Այնինչ՝ համկալը հենց առավոտը
Դեպի սարերը քշեց իր հոտը։
Ու Սաքոն անքուն,
Թաց տըրեխները հանել է, քերել,
Գուլպան բուխարու վըրա կախ արել
Ու թինկը տըվել,
Մեն- մենակ թըթվել։
III
Թեկուզ և մենակ լինի փարախում,
Աժդահա Սաքոն ընչի՞ց է վախում։
Հապա մի նայի՛ր հըսկա հասակին,
Ո՜նց է մեկնըվել։ Ասես ահագին
Կաղնըքի լինի անտառում ընկած։
Իսկ եթե տեղից վեր կացավ հանկարծ,
Գըլուխը մեխած մահակը ձեռին՝
Ձեն տարավ, կանչեց զալում շըներին
Ու բիրտ, վայրենի կանգնեց, ինչպես սար,
Էնժամ կիմանաս, թե ընչի համար
Թե՛ գող, թե՛ գազան, հենց դատարկ վախից,
Հեռու են փախչում նըրա փարախից։
Ու իրեն նըման իրեն ընկերներ
Ապրում են սիրով երեխուց ի վեր։
Աստծու գիշերը գալիս են հանդեն,
Փետ են հավաքում, վառում են օդեն,
Շըհուն ու պըկուն խառնում են իրար,
Ածում են, խաղում, խընդում միալար․․․
IV
Բայց խուլ ու խավար օդում էս գիշեր
Մենակ է Սաքոն ու չունի ընկեր։
Բուխարու կողքին լուռ թինկը տըված
Մըտածում է նա․․․ ու մին էլ հանկարծ,
Որտեղից որտեղ, էն ձորի միջին
Միտն եկան տատի զըրույցները հին․․․
Միտն եկան ու մեր Սաքոն ակամա
Սկսավ մըտածել չարքերի վըրա,
Թե ինչպես ուրախ խըմբով միասին,
Ծուռը ոտներով գիշերվան կիսին,
Թուրքերի կանանց կերպարանք առած,
Երևում են միշտ միայնակ մարդկանց․․․
Կամ ինչպես քաջքերն այրերի մըթնից,
Երբ նայում է մարդ քարափի գըլխից
Կամ թե ուշացած անցնում է ձորով,
Խաբում են, կանչում ծանոթ ձայներով,
Ու մարդկանց նըման խընջույք են սարքում,
Զուռնա են ածում, թըմբուկ են զարկում․․․
Ու տատի խոսքերն անցյալի հեռվից
Ուրվաձայն, երկչոտ հընչեցին նորից.
― Կասեն՝ Սաքո՛, մեզ մոտ արի,
Արի՛ մեզ մոտ հարսանիք.
Տե՜ս, ինչ ուրախ պար ենք գալի,
Սիրուն ջահել հարսն-աղջիկ։
Ինձ մոտ արի՝ ձվածեղ անեմ․․․
Ինձ մոտ արի՝ բըլիթ տամ․․․
Ես քո հոքիրն․․․ ես քո նանն եմ․․․
Ես էլ ազիզ բարեկամ․․․
Սաքո՜, Սաքո՜, մեզ մոտ արի,
Էս աղջիկը, տե՜ս ինչ լավն ա․․․
Տե՜ս, ինչ ուրախ պար ենք գալի,
Տարա-նի-նա՜․․․ տարա-նա-նա՜՜․․․
Ու խոլ պատկերներ տըգեղ, այլանդակ,
Անհեթեթ շարքով, խուռներամ, անկարգ,
Ծանրաշարժ եկան Սաքոյի դիմաց
Երևութք եղան, անցնում են կամաց,
Խավար ու դանդաղ, ըստվերների պես,
Չար ժըպիտներով ժանտ ու սևերես․․․
V
Սրընթաց պախրա՞, թե գայլ գիշատիչ
Շեշտակի անցավ փարախի մոտով,
Այծյա՞մը հանկարծ մոտակա ժայռից
Անդունդը մի քար գըլորեց ոտով,
Գիշերվան հովից տերև՞ն էր դողում,
Երկչոտ մուկի՞կը վազեց պուճախում,
Թե՞ ոչխարների թույլ մընչոցն էր այն,―
Սաքոյին թըվաց, թե մի ոտնաձայն
Եկավ ու կանգնեց փարախի վըրա,
Կանգնեց ու լըռեց․․․
Ականջ դըրավ նա․․․
VI
― Ո՞վ հող թափեց բուխուրակից․
Էն ո՞վ նայեց լիսածակից․․․
Էս ո՞վ կըտրից անցավ թեթև,
Շունչ է քաշում դըռան ետև․․․
― Ո՞վ ես, էհե՜յ․․․ ի՞նչ ես անում.
Ի՞նչ ես լըռել, ձեն չես հանում․․․
Պատասխան չըկա․ լըռության միջում
Ձորագետն է միայն մըրափած վըշշում։
― Հա՜, իմացա, Գեվոն կըլնի․
Իմ շան ահից ո՞վ սիրտ կանի․․․
Վախեցնում է․․․ հա՛, հա՛, հա՛, հա՛․․․
― Գևո՜՜․․․
Ձեն - ձուն չկա։
Միայն ահավոր լըռության միջում
Ձորագետն է խուլ, մըրափած վըշշում։
Եվ ո՞վ կըլինի զարթուն այս ժամին․
Քընած է աշխարհ, քընած է քամին․
Անքուն չարքերը չեն միայն քընած,
Վըխտում են ուրախ՝ ձորերը բըռնած,
Խավարում կազմած դիվական հանդես,
Վազում, վազվըզում ըստվերների պես,
Մինչև որ մենակ մի մարդ կըգըտնեն,
Ճիչով-քրքիջով․․․ փարախը մտնեն․․․
Աչքերը հանգչող կըրակին հառած՝
Ծանըր է շնչում հովիվն ահառած,
Ու վայրի հոգին լեռնական մարդու
Ալեկոծում է կասկածն ահարկու։
― Չէ՛, քամին էր էն․.. էն գիլի շըվաք․․․
Էն աստղերն էին աչքերի տեղակ,
Որ լիսածակից ներս էին ընկել․․․
Ուզում էր վերև մըտիկ տա մեկ էլ՝
Ու սիրտ չի անում։
Ականջ է դընում․․․
Գալիս են կըրկին թեթև, կամացուկ
Դըռան ետևից փըսփըսում ծածուկ.
― Էստեղ է նա,
Հա՛, հա՛, հա՛, հա՛․
Տե՛ս-տե՛ս, տե՛ս-տե՛ս․
Նայիր էսպե՜ս,
Մըտիկ արա՜,
Հա՛, հա՛, հա՛, հա՛․․․
Սաքոն շարժվեց փըշաքաղած,
Դեպի շեմքը նայեց, դողաց․․․
Շըրը՛խկ․․․ հանկարծ դուռը բացվեց,
Թուրք կանանցով տունը լըցվեց,
Տունը լըցվեց թուրք կանանցով,
Ճիչ-գոռոցով, հըռհըռոցով․․․
.....
hy.wikisource.org/wiki/Լոռեցի_Սաքոն
Переглядів: 1 695
Відео
Հովհաննես Թումանյան "Հառաչանք": Կարդում է Վլադիմիր Աբաջյանը
Переглядів 22 тис.2 роки тому
Հովհաննես Թումանյան "Հառաչանք" (հատված) Կարդում է Վլադիմիր Աբաջյանը: ՀԱՏՎԱԾ ԱՌԱՋԻՆ Մի քանի տարի սըրանից առաջ, Երբ որ հայրենիք էի ես գնում, Այն մըթին ձորում, ուր որ քաղցրավաչ Մեղեդու ձայնով Դեբեդն է վազում, Ժայռերի գլխին, ուր բազկատարած Աղոթք են անում Հաղպատ-Սանահին, Գիշերը հասավ, ու ես դադարած «Ղոնաղ» մնացի ծեր այգեպանին։ Նա տրտնջալով ծերության ընդդեմ Քըթքթում էր յուր ծառերի տակին. «Բարի օր, պա...
Հովհաննես Թումանյան "ՄԱՐՈՆ" Կարդում է Սոս Սարգսյանը
Переглядів 2,7 тис.2 роки тому
Հովհաննես Թումանյան "ՄԱՐՈՆ" Կարդում է Սոս Սարգսյանը Tumaiyan Hovhannes Maron I Մեր գյուղն էն է, ոո հըպարտ, Լեռների մեջ միգապատ, Խոր ձորերի քարափին՝ Ձեռը տըված ճակատին՝ Միտք է անում տըխրադեմ. Ի՛նչ է ուզում՝ չըգիտեմ… Պաս չենք էնտեղ մենք ուտում, Ու ջերմեռանդ աղոթում, Ժամ ենք գնում ամեն օր. Բայց միշտ ցավեր նորանոր, Միշտ մի աղետ, մի վընաս Գալիս են մեզ անպակաս: Ահա պատմեմ ձեզ մի դեպք, Մի պատմություն,...
Ախ ներվեր, ներվեր:
Переглядів 368 тис.12 років тому
Գլխավոր դերերում՝ Կարպ Խաչվանքյան և Բորիս Պեպանյան:
ASHUKH JIVANI. ԱՇՈԻՂ ՋԻՎԱՆԻ:
Переглядів 464 тис.12 років тому
Բանաստեղծությունը կարդում է ՀՀ ժողովրդական արտիստ Վլադիմիր Աբաջյանը: ԽԵԼՔԻ ԱՇԵՑԵՔ Անմիտ ճնճղուկը բազեի ճանկից Ուզում է որս խլել, խելքի աշեցեք, Կարծես ձանձրացել է գլխից ու գանգից. Պատերազմ է մտել, խելքի աշեցեք։ Խելքին զոռ տալով է հիմա ամեն բան, Հիմարն էլ իմաստուն կարծում է իրան, Նիհար հավը պարարտ, մեծ սագի նման Ուզում է ձու ածել, խելքի աշեցեք։ Ազնիվ մարդը անարգվում է գեշի հետ, Երիվարը լուծ է քաշ...
HOVHANNES TUMANYAN, ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ -"Թմկաբերդի աոումը"
Переглядів 251 тис.12 років тому
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ: Թմկաբերդի աոումը: Պոեմը կարդում է Սուրեն Քոչարյանը: hy.wikisource.org/wiki/Թմկաբերդի_առումը
ՍԻԱՄԱՆԹՈ. Siamanto. ԱՐՑՈՒՆՔՆԵՐՍ (MY TEARS). In Armenian and English
Переглядів 24 тис.13 років тому
Կարդում է ՀՀ ժողովրդական արտիստ Սարգիս Նաջարյանը ԱՐՑՈՒՆՔՆԵՐՍ Եւ մաքրաթեւ երազիս հետ մինակ էի, հովիտներուն մէջ հայրենի, Քայլերս էին թեթեւ ինչպէս քայլերը խարտիշագեղ եղնիկին, Եւ զուարթութեամբ կը վազէի, կապոյտէն եւ օրերէն բոլորովին գինով, Աչքերս ոսկիով եւ յոյսով՝ եւ հոգիս աստուածներով լեցուն... Եւ ահա բարեբեր Ամառն իր պտուղները զամբիւղ առ զամբիւղ, Մեր պարտէզին ծառերէն դէպի հողը եւ դէպի զիս կ'ընծայէ...
Manuel Menengichian - "Tears of happiness", " Yerevan".
Переглядів 117 тис.14 років тому
Tears of happiness, Yerevan.
ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ Բանաստեղծություններ:
Переглядів 141 тис.15 років тому
ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ, Hamo Sahyan Բանաստեղծություններ: Բանաստեղծությունները կարդում է ՀՀ ժողովրդական արտիստ Սոս Սարգսյանը: 1. Վերադարձ 2. Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ 3. Երդիկն ի վար: `````` 2. Ախր ես ինչպե՞ս վեր կենամ գնամ Ախր ես ինչպե՜ս վեր կենամ գնամ, Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ: Ախր ուրիշ տեղ հայրեններ չկան, Ախր ուրիշ տեղ հորովել չկա, Ախր ուրիշ տեղ սեփական մոխրում Սեփական հոգին խորովել չկա, Ախր ո...
ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ, Բանաստեղծություններ: Կարդում է հեղինակը:
Переглядів 273 тис.15 років тому
Hamo Sahyan. ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ, Բանաստեղծություններ՝ Կարդում է հեղինակը: 1.Երեխայի պես 2.Իրար փնտրեն 3.Բացվող օրվա հետ 4.Եվ ինչ է տվել 5.Այս քարանձավներն 6.Հրամայեք 7.Չարչարանքիս գինը 8.Պտուղդ քաղող չկա 9.Ես շատ եմ քնել 10.Ամեն ինչից 11.Աչքս անտառից 12.Առանց որոտալու 13.Բայց ու՞ր տանի 14.Պահիր 15.Գուցե հենց այստեղ 16.Կածանն ինձ տաներ 17.Սարահովիտ 18.Տար ինձ ժամանակ 1. ԵՐԵԽԱՅԻ ՊԵՍ Հացից խռոված երեխայի...
Hamo Sahyan. Համո Սահյան, Բանաստեղծություններ:
Переглядів 58 тис.15 років тому
Hamo Sahyan. Համո Սահյան, Բանաստեղծություններ: Բանաստեղծությունները կարդում է: Աիդա Ներսիսյանը: 1.Հայաստա՛ն, անունդ տալիս ... 2.Մեր լեզուն 3.Նաիրյան դալար բարդի 4.Հավատում եմ քեզ, հայո՛ց հանճար ... 5.Գարունդ հայերեն է գալիս ... 6.Հայաստան ասելիս ... 2. Մեր լեզուն Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա, Սուրբ հացը մեր բերանի, Մեր հոգու կանչն է արդար Ու համը մեր բերանի: Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան, Մեր կշիռն ա...
Inga & Anush Arshakyans "Khlpane", "ԽԼՊԱՆԵ"
Переглядів 40 тис.15 років тому
www.ingaanush.am/en/home/ Inga & Anush Arshakyans "Khlpane"
Flora Martirosyan "Dle Yaman"
Переглядів 42 тис.15 років тому
Flora Martirosyan "Dle Yaman" Komitas. Composer, Ara Gevorgyan. ԴԼԵ ՅԱՄԱՆ (ժողովրդական) Գրառումը Կոմիտասի Դլե յաման, Գյամին էկավ կրակի պես, Վա՛յ, դլե յաման, Էկավ, հասավ չուր ծովու կես, Յաման, յաման։ Դլե յաման, Մեր տուն, ձեր տուն իրար դիմաց, Վա՛յ, դլե յաման, Մենք սիրեցինք առանց իմաց, Յաման, յաման։ Դլե յաման, Արև դիպավ Մասիս սարին, Վա՜յ, դլե յաման, Կարոտ մնացի ես իմ յարին, Յաման, յաման։ Դլե յաման...
Inga & Anush Arshakyans "Tamzara" "ԹԱՄԶԱՐԱ"
Переглядів 176 тис.15 років тому
Inga & Anush Arshakyans "Tamzara" "ԹԱՄԶԱՐԱ"
Barsegh Kanachyan, Armenian Lullaby-ՕՐՈՐՈՑԻ ԵՐԳԸ. Sings Hasmik Gasparyan.
Переглядів 51 тис.15 років тому
Barsegh Kanachyan, Armenian Lullaby-ՕՐՈՐՈՑԻ ԵՐԳԸ. Sings Hasmik Gasparyan.
Lusine Zakaryan "Two Medieval Tunes"
Переглядів 49 тис.15 років тому
Lusine Zakaryan "Two Medieval Tunes"
H. Gevorgyan "Armenian dance melodies" (Clarnet)
Переглядів 43 тис.15 років тому
H. Gevorgyan "Armenian dance melodies" (Clarnet)
Hovhannes Shiraz "ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՎԻՇՏԸ", "ՆՈՅԻ ԱԳՌԱՎՆԵՐԻՆ"
Переглядів 122 тис.15 років тому
Hovhannes Shiraz "ՀԱՄԱՇԽԱՐՀԱՅԻՆ ՎԻՇՏԸ", "ՆՈՅԻ ԱԳՌԱՎՆԵՐԻՆ"
Armenian Dance. Tatul Altunyan's song-dance Ensemble.
Переглядів 28 тис.15 років тому
Armenian Dance. Tatul Altunyan's song-dance Ensemble.
Paruyr Sevak. ԿԱՐԴՈՒՄ Է՝ ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿԸ:
Переглядів 1,9 млн15 років тому
Paruyr Sevak. ԿԱՐԴՈՒՄ Է՝ ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿԸ:
Mkitar Mnatsakanyan "Anush Hayastan"
Переглядів 5 тис.15 років тому
Mkitar Mnatsakanyan "Anush Hayastan"
Yeghishe Charents. Եղիշե Չարենց "ՀԵՌԱՑՈՒՄԻ ԽՈՍՔԵՐ"
Переглядів 52 тис.15 років тому
Yeghishe Charents. Եղիշե Չարենց "ՀԵՌԱՑՈՒՄԻ ԽՈՍՔԵՐ"
Yeghishe Charents. Եղիշե Չարենց "ԵՍ ԻՄ ԱՆՈՒՇ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ..."
Переглядів 116 тис.15 років тому
Yeghishe Charents. Եղիշե Չարենց "ԵՍ ԻՄ ԱՆՈՒՇ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ..."
Lusine Zakaryan "Dle Yaman" - ԴԼԵ ՅԱՄԱՆ
Переглядів 510 тис.15 років тому
Lusine Zakaryan "Dle Yaman" - ԴԼԵ ՅԱՄԱՆ
KOMITAS "Hov areg sarer". "ՀՈՎ ԱՐԵՔ ՍԱՐԵՐ"
Переглядів 33 тис.15 років тому
KOMITAS "Hov areg sarer". "ՀՈՎ ԱՐԵՔ ՍԱՐԵՐ"
Lusine Zakaryan "Where Art Thou, Mother!" (Armenian folk musik
Переглядів 85 тис.15 років тому
Lusine Zakaryan "Where Art Thou, Mother!" (Armenian folk musik
Ich habe Dle Yaman einmal in einem Club als Remix gehört....es ist ein trauriges Lied und erzählt über den Schmerz von dem Genozid die 1915 stattfand....und nicht dass besoffene chiks oder Penner geil drauf sind und unter dieser Meisterwerk tanzen...dachte mir Wtf ...respektlosigkeit hat keine Grenze
❤👍👋👋👋
Erani et tarinero Astvac hoginert lusavori mec legendner ❤❤❤😅😅😅💋💋💋💋💋💋🙏🙏🙏🙏🙏🙏💞💞💞💞💞💞👍👍👍
Տեր Աստված կգա այն ժամանակը որ կծնվեն այսպիսի տաղանդավոր դերասաններ
❤❤❤❤❤❤😮
Անկրկնելի Կարպ Խաչվանքյան ,Սվետլանա Գրիգորյան։Ձեր կատարումները միշտ վառ կմնա մեր հուշերում։Կարոտում ենք ձեզ։
ВЕЧНАЯ СВЕТЛАЯ ПАМЯТЬ
Նենց եմ ցավում, որ բախտ չի վիճակվել կենդանի վայելել Ծիծաղի Արքայի տաղանդը
Եթե գողը տնից է, հարևանը երդիկից կտանի:
Несравненный голос❤❤❤
Կարպ Խաչվանքյանի նման դերասան 100 տարին մեկ են ծնվում կամ էլ չեն ծնվում։Նա տաղանդ էր բառիս բույն իմաստով։
Երբեք ըստ սրժանվույնս և ըստ վաստակի գովեստի խոսքի համար գրպան չեմ մտել իսկ այս անգամ հիացմունքից կարկամել եմ, ու խոսք եմ փնտրում, որպեսզի ձեր փայլը ադամանդի չխամրեցին, ու այլ խոսք չեմ գտնում ձեզ ասելու քան՝ ֊ Անուշ և ինգա, քույրերս, ձեր ՑԱՎԸ ՏԱՆԵՄ ես։ Բազմիցս լսել եմ այս պարերգը շատ շատերին կատարմամբ, բայց դուք միակն եք, որոնք իրենց երգի այսքան հարազատ տակտով, ստիպեցին յոթերորդ տասնամյակը բոլորող ոսկորներիս անգամ պարզ գան ցնցված ու խենթի նման։ Սա յուրօրինակ ՊԱՐԱԹԵՐԱՊԻԱ էր։ Երկար ու երջանիկ կյանք ձեզ մեր աննման գանձեր։🥰🤗💝💖💘👌👍👍👏👏👏🙏🙏🙏💋💋🌺🥀🌹🌹🏵🌸💐🌻🌼🌷⚘🥀🌺🌹🏵💮🌸💐🌻🌷
4:25
Մեծանուն դերասան Կարպ խաչվանքյանը հայ ազգի պարծանք մեծատառով մարդ։
👏👏👏👏👏🙏☀️🌹
Քեզ հազար փառք հայոց հանճարեղ բանաստեղծ 🙏🙏🙏🙏🙏💐
Jogumes verjum incha asum...
Ova lsum
Հայոց հրաշքներն եք ԲՈԼՈՐԴ,ԿԵՑՑԵՔ
HANCHAR!
😢😢😢😢😢🌹🌷🌹🌷
Ù3
#հաստատակամություն
Էս երգը միշտ իմ սրտում է,քանի որ ես և լուսահոգի հայրս շատ էինք սիրում լսել...
Ու այսպես իրար դավաճանելով 2000 տարի է ապրում էնք, բայց այդպես էլ անցյալից դասեր չքաղեցինք
Բնաշխարհի նկարագրություն,հայ գյուղացու ներաշխարհի,հայի կարոտի իր հայրենի տան,կորցրած հայրենիքի վերադարձի հույս,որը երբեք նրա մեջ չի մեռնում... Ախր ես ինչպե՞ս ուրիշ տեղ մնամ...
Великолепное исполнение! Божественный прозрачный голос!
Hishoxutyinner voronq jpit en pargevum Hay bemi mesaguyn LEGEND KARP XACHVANQYAN ❤🙏🙏🙏
Անզուգական ... Աստվածային ու աննման Լուսինե 🌹♥️
🙏🤗❤️💞👍
Լույսերի մեջ մնաք ,սիրելի ԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ,իսկական մտավորականներ :Ողորմի Ձեր հոգուն :
1:24:10-ից շատ լավն է։
Տերյան լսելուց հոգիդ ալեկոծվում է, տխրությունը պատում հոգիդ կտրվում ես այս աշխարհի խաժամուժից տրվում ես քո խոհերին առանձնանում ես ինքդ քեզ հետ եվ այս չար աշխարհում մնում ես մենակ։
Джанэ 🙏
BLOGADARNOST.@@@.
Eras darzan Hai groghnere kardacoghneri schnorhiv ver enk hischum nranc schnorhakal enk
2022 թվական. Լսվում էր լսվում է ու կլսվի՝ հիմա այնքան կա այս հրաշք տողերի ամեն մի բառի կարիքը։ Խնդրում եմ եկեք չմոռանանք մեր պատմությունը ու հուսանք մի օր իմ Հադրութը էլի իմը կլինի, եկեք աղոթենք
Ամեն անգամ այս բանաստեղծությունը լսելիս փշաքաղվում եմ մանավանդ որ այս բանաստեղծություն հնչում է զգացմունքային բառեր չեմ գտնում անգամ հիասքանչ😘😘😘😘😘
Իսկական հայ դերասանի կերպար, մեծատառ մարդիկ, մեծատառ դերասաններ, տեսեք, դիտեք և սովորեք
Հե՛յ, պարոննե՛ր, ականջ արեք Թափառական աշուղին, Սիրո՛ւն տիկնայք, ջահե՛լ տըղերք, Լա՛վ ուշ դըրեք իմ խաղին։ Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում Մեր ծնընդյան փուչ օրից, Հերթով գալիս, անց ենք կենում Էս անցավոր աշխարհից։ Անց են կենում սեր ու խընդում, Գեղեցկություն, գանձ ու գահ, Մահը մերն է, մենք մահինը, Մարդու գործն է միշտ անմահ։ Գործն է անմահ, լա՛վ իմացեք, Որ խոսվում է դարեդար, Երնե՜կ նըրան, որ իր գործով Կապրի անվերջ, անդադար։ Չարն էլ է միշտ ապրում անմեռ, Անե՜ծք նըրա չար գործքին, Որդիդ լինի, թե հերն ու մեր, Թե մուրազով սիրած կին։ Ես լավության խոսքն եմ ասում, Որ ժըպտում է մեր սըրտին. Ո՞վ չի սիրում, թեկուզ դուշման, Լավ արարքը, լավ մարդին։ Է՜յ, լա՛վ կենաք, ակա՛նջ արեք, Մի բան պատմեմ հիմի ձեզ, Խոսքըս, տեսեք, ո՞ւր է գընում, Քաջ որսկանի գյուլլի պես։ I Նադիր Շահը զորք հավաքեց, Զորք հավաքեց անհամար, Եկավ Թըմկա բերդը պատեց, Ինչպես գիշերն էն խավար։ - Հե՜յ, քաջ Թաթուլ, կանչեց Շահը, Անմա՞հ էիր քեզ կարծում. Ե՛կ, բերել եմ ես քու մահը, Ի՜նչ ես թառել ամրոցում։ - Մի՛ պարծենա, գոռոզ Նադիր, Պատասխանեց էն հըսկան. Գըլխովը շա՜տ ամպեր կանցնեն, Սարը միշտ կա անսասան։ Ասավ, կանչեց իր քաջերին, Թուրը կապեց հավլունի, Թըռավ, հեծավ նըժույգ իր ձին, Դաշտը իջավ արյունի։ Ու քառսուն օր, քառսուն գիշեր, Կըռիվ տըվին անդադար, Ընկան քաջեր, անթիվ քաջեր, Բերդի գըլխին հավասար։ Իրան, Թուրան ողջ եկել են, Թաթուլն անհաղթ, աննըկուն, [ 49 ] Զորք ու բաբան խորտակվել են, Նըրա բերդը միշտ կանգուն։ Ու միշտ ուրախ, հաղթանակով Իր ամրոցն է դառնում նա. Սպասում է էնտեղ կինը, Ջահել կինը սևաչյա։ II Էն տեսակ կին, Ես իմ հոգին, Թե աշուղն էլ ունենար, Առանց զենքի, Առանց զորքի Շահերի դեմ կըգնար։ Սիրո հընոց, Կրակ ու բոց՝ Էնպես աչքեր թե ժըպտան, Մարդու համար Օրվա պես վառ Գիշերները լույս կըտան։ Վարդի թերթեր՝ Էնպես շուրթեր Թե հաղթություն քեզ մաղթեն, Էլ քեզ ո՛չ Շահ, Ո՛չ ահ ու մահ, Ո՛չ զենք ու զորք կըհաղթեն
🤣🤣♥️♥️♥️ес мэрра
♥️♥️♥️🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
ամենալավ բանաստեղծությունն է😍🇦🇲❤️❤️❤️❤️❤️❤️
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ...
Браво о о о 💖💋💐👍
👍
Հավերժ փառք մեծություն Կարպ Խաչվանկյանին։
Պահպանենք մեր մեծերին, նրանք մեր հիշողությունն են։ Առանց հիշո- ղության չկա ՀԱՅԱՍՏԱՆ։
Bravo
Фрунзикнела лаве байц Карп ашхарум гоютюн чуни ес чем hаватум вор 2 е ка кам клни